Babymassage
Op 16 oktober jl. ontving ik het volgende berichtje van Vijay “ blessed with a little Princess”.
Vijay en Navi hadden al een naam in gedachten maar die werd pas na 12 dagen officieel gegeven. Dit stamt nog uit de tijd dat er veel baby s overlijden in de eerste paar dagen na de geboorte. Het is
gebruikelijk in India dat je bevalt in het ziekenhuis en daar sowieso een week verblijft. Daarna ga je 3 maanden naar je ouderlijk huis waar je moeder je leert hoe je de baby moet verzorgen. Als je
net vader en moeder bent geworden wordt je dus voor enige tijd gescheiden want de vader blijft die 3 maanden thuis wonen. Als vader ga je als het ware op bezoek bij je eigen net geboren kindje.
Voor Vijay en Navi was dat allemaal lastig omdat Navi van Diwar Island komt en Vijay elke keer met de pont heen en weer moest. Ze hebben besloten de 3 maanden in te korten tot 6 weken. In de
afgelopen maanden ontvingen we regelmatig foto’s van Nirvi en zo zagen we haar groeien.
Toen Vijay en Navi ons vertelde dat ze vader en moeder zouden worden heb ik een cadeaupakket naar ze toe gestuurd. Het was lastig om leuke kleertjes te kopen want in India vertellen ze niet of het
een meisje of jongetje wordt. Van oudsher is het krijgen van een meisje in India niet gunstig omdat de ouders haar een bruidsschat moeten meegeven en een jongen je oude dagsvoorziening is. Gelukkig
speelt dat nu veel minder in het steeds moderner wordende India en zijn zij dolblij met hun Nirvi. Uiteindelijk toch leuke kleertjes kunnen kopen in neutrale kleuren zonder roeseltjes, pofmouwtjes
of stoere prints, met veelal het etiket “made in India” aan de binnenzijde.
Navi is bevallen in een “governement hospital” en daar zijn mannen niet toegestaan op de vrouwenafdeling. Tijdens de bevalling was er een tante van Vijay aanwezig bij Navi en moest Vijay in een
andere kamer wachten. Toen er een zuster naar hem toe kwam om te vertellen dat Vijay de vader was geworden van een gezonde jongen ging Vijay gelijk een rondje bellen met zijn vrienden en familie.
Navi mocht nog even niet gestoord worden, zij konden elkaar de volgende dag pas telefonisch spreken.
Toen de tante van Vijay die bij de bevalling aanwezig was hem feliciteerde met zijn dochter was de verwarring groot! De zuster had 2 vaders door elkaar gehaald ( gelukkig niet de baby’s)! Vijay kon
het rondje opnieuw gaan bellen met de mededeling dat hij geen zoon maar een dochter had gekregen., de hilariteit bij familie en vrienden was groot! Vijay heeft zijn dochter en vrouw pas na 7 dagen
gezien, in een private hospital mogen mannen wel bij de bevalling aanwezig zijn maar dat is voor de kaste waar Vijay in zit onbetaalbaar.
Hoe anders gaat het hier dan bij ons in Nederland! Nirvi slaapt tussen haar ouders in, heeft geen eigen kamertje met een commode en een box, kinderwagen of speen gebruiken ze hier niet, buiten een
rammelaar is er geen speelgoed. Nirvi probeert sinds een aantal dagen haar duim in haar mond te stoppen en “ duimen” zien ze hier als het ontwikkelen van je smaak.
‘ s Ochtends loop ik vaak even naar beneden als het gezin net opstart en heb ik al een aantal keer de babymassage kunnen aanschouwen. Elke dag rond de klok van 09 uur komt de babymasseuse en dan
gaat het hele ritueel beginnen. De masseuse gaat op een handdoek op de grond zitten legt Nirvi op haar benen en masseert haar in met pure kokosnootolie die ze zelf maken.
Dit gaat er best stevig aan toe en van top tot teen! Haar beentjes en armpjes worden door de masseuse gerekt en gestrekt. Nirvi lijkt het allemaal prima te vinden totdat er een druppeltje olie in
haar neusje, ogen en mond wordt gedaan. Vervolgens trekt de masseuse haar sari op tot ver boven haar knieën en vindt een zelfde soort ritueel plaats op de vloer van de badkamer met water en zeep.
Terwijl Nirvi wordt drooggedept met katoenen doeken zorgt Vijay voor een pannetje met brandend houtskool. Er wordt poeder overheen gestrooid (voor positieve energie) waardoor het flink gaat stomen
en daar wordt Nirvi boven gehouden zodat ze verder droogt.
Dan komt de poederdoos tevoorschijn en wordt haar hele lijfje met een borstel ingepoederd. Op de drie zwarte stippen die ze aanbrengen in haar gezicht (om haar te behoeden voor het slechte) wordt
nog een dot extra poeder gedaan zodat de stippen de hele dag blijven zitten. Voordat ze de fles krijgt wordt ze ingebakerd en valt daarna voor een aantal uren in een diepe slaap.
Hierna stapt de masseuse in amazonezit achter op de scooter bij Vijay en brengt hij haar naar de volgende baby toe.
Jan en ik hebben ons echt verbaasd over dit best wel wat ruwe dagelijkse ritueel, het schijnt heel gebruikelijk te zijn tot aan 6 maanden. De huisarts geeft je een seintje wanneer je met de
massages kunt beginnen, dit is vaak bij één maand oud. Je krijgt er sterke botten van en bevordert de groei en lenigheid!
Net als bij ons moet je een nieuw geborene aangeven bij de gemeente, je krijgt dan een “birth licience”.
Er zijn nog een aantal generaties in India die niet exact weten hoe oud ze zijn, de plicht om nieuw geborenen aan te geven bestond toen nog niet.
Als ik aan de jongens vraag hoe oud grandmother is krijg ik al een aantal jaren het zelfde antwoord “ ergens tussen de 90 en 100 jaar” .
Volgende week gaan we met Vijay, vrouw en kind naar een tuincentrum toe om een boompje te kopen voor Nirvi s geboorte, er is al een mooi plekje in de tuin uitgezocht!
Liefs,
Constantine