Vanochtend vroeg op pad gegaan met Vijay en door een aantal van mijn lievelingsdorpjes gereden. Hier en daar even gestopt om de Ghanesh tempel te bezoeken, suikerriet sap op Coco beach te drinken (daar kun je opstappen voor een Dolphin trip) en wat rond geslenterd op een kleine lokale markt. Allemaal heel dicht bij onze thuisbasis Candolim en dat kwam goed uit want de volgende familie afspraak was rond 12 uur. De familie Naik is heel groot (Jan is het overzicht kwijt), een groot deel ken ik daarvan maar het nichtje dat gaat trouwen was mij niet bekend. Toch werden wij uitgenodigd om naar de ceremonie te komen die een dag voor het huwelijk plaats vindt. De ceremonie duurt een hele dag en je kunt komen en gaan wanneer je wilt. Je viert deze dag met je eigen familie,, buren en vrienden. In dit geval vierde dus haar aanstaande man de ceremonie bij zijn familie. Er staat een soort altaartje voor het huis van de familie Naik en rondom het altaar was een grote tent gebouwd , ingericht met rode vloerbedekking, kleurrijke doeken en plastic stoeltjes. Een aantal vrouwen in het ouderlijk huis van de bruid waren druk bezig in de keuken voor het lunchbuffet. Rondom het altaar stonden manden met bananenblad, bloemenslingers, wierook, rijst, rozenblaadjes en cadeautjes. De bruid kwam het huis uit werd begeleid door de priester naar de plek voor het altaar waar de ceremonie plaats zou vinden. Zittend op een matje met een aantal familieleden deed de priester de gebeden en werden er over en weer kokosnoten, rijst en bananen aan elkaar gegeven. De exacte betekenis weten Jan en ik niet van al deze rituelen maar wij denken dat het te maken heeft met “vruchtbaarheid en delen” . Na de ceremonie bleef de bruid op de mat zitten en je kon haar feliciteren door rijst over haar te strooien en een stip met rode poeder op haar voorhoofd aan te brengen. Vervolgens kwam er een familielid langs de gasten met een grote schaal met suiker (die de bruid had gevuld) om er een handje van te nemen en op te eten. De ceremonie was nog lang niet ten einde maar wij verlangden zo naar het strand dat wij het lunchbuffet aan ons voorbij hebben laten gaan net zoals de bruiloft morgen.
Chetan is druk in de weer met de voorbereidingen voor onze trouwerij. De witte gordijnen die in de strandtent wapperen hingen vanochtend te drogen aan de waslijn en gisteren hebben de zandzakken die nog steeds als trap fungeerde plaats gemaakt voor een houten trap die wij zelf moesten testen op de veiligheid.

Aan het eind van de middag vroeg Chetan of we wilde meelopen naar de kustlijn en werden er een aantal vuurpijlen de lucht geschoten en zei daarbij “Happiness is coming soon!”

Nog twee nachtjes slapen!

Liefs!

Constantine

.
.