Weer thuis!
Lieve meereizigers, onze vakantie zit er op en bijgaand het laatste reisverslag. Nogmaals hartelijk denk voor jullie leuke en lieve berichtjes.
Maandag 13 februari was onze laatste dag in Goa, ook hier hebben we ons in vergist want we waren ervan overtuigd dat we woensdag 15 februari zouden vertrekken in plaats van dinsdag 14 februari.
Gelukkig op tijd ontdekt!
Als ik op vakantie ga naar India neem ik nooit schoenen mee (buiten de sneakers die ik in het vliegtuig draag), ik draag altijd slippertjes die ik in een aantal kleuren mee neem. Deze keer had ik
mijn zilverkleurige slingbacks wel meegenomen voor bij mijn witte party trouwjurkje. Net zoals de Indiase bevolking laten wij ons voetschoeisel voor de deur staan en lopen op blote voeten in het
appartement. Zo stonden er 3 weken lang een dozijn aan slippers
( inclusief die van Jan ?) voor de deur met mijn zilverkleurige slingbacks er tussen.
Maandagochtend toen we de deur uitgingen stond mijn zilverkleurige rechter schoen nog voor de deur maar de linker schoen niet meer. Ik was geheel nuchter van ons trouwfeestje terug gekomen met aan
allebei mijn voeten een schoen! Toch maar even binnen kijken voor de zekerheid maar kon me ook niet voortellen dat ik met één schoen was binnen gelopen en de andere voor de deur had gezet.
Dit moest een grapje van Vijay en Navi zijn maar hebben ze in India ook de traditie om een geintje uit te halen na de trouwdag? Ja die traditie hebben zij wel maar niet Vijay en Navi hadden de
schoen weggehaald maar één van de 4 honden van Chetan! De honden van Chetan liepen af en toe met ons mee naar het strand en weer terug, kwamen ook op ons balkon en één daarvan staat erom bekend
schoenen weg te halen. Meestal vinden ze die weer terug rondom het huis dus gingen Vijay en Navi naarstig op zoek naar een zilverkleurige linker schoen! Uiteindelijk heb ik de rechter schoen ook
maar achter gelaten!
Voor ons trouwen hadden we een aantal bossen met prachtige bloemen gekregen. Deze hebben wemaandagochtendnaar “Arc Of Hope” gebracht in Candolim. Een tehuis voor 18 bejaarden die verstoten zijn
door hun familie en liefdevol worden opgevangen en verzorgd door vrijwilligers. Ze waren blij met de bloemen en deze zouden bij het altaar worden gelegd. Toen wij het pad afliepen zwaaiden de
bejaarden vanaf het balkon gepaard met handkusjes totdat wij uit het zicht waren, zo lief!
De meeste dagen hebben we in de strandtent gegeten omdat je daar zóóóó ontzettend lekker eet! Chetan heeft 4 koks in dienst die elk hun specialiteit hebben zoals de Indiase- Chinese- Europese en
Goanese keuken. Vaak lunchten wij met Chetan en Bharti zoals ook onze laatste dag met dat prachtige uitzicht op de Arabische zee. s Avonds werden we mee uit eten gevraagd door Vijay en Navi, wat
een verwennerij allemaal! Dat ging de volgende (Valentijns) dag nog even door, Vijay kwam met een mooie rode roos en Chetan met een reep almond chocolate.
En toen was het tijd om afscheid te nemen...........echter er stond nog iets op ons “to do lijstje”!
Net voor ons vertrek hebben we een mango boompje gepoot voor het huis voor de kleine mooie Nirvi, Jan en ik hebben het water gegeven en de wens uitgesproken dat de “Nirvi mango tree” goed zal
groeien en veel vruchten zal geven.
Namaste India!
Liefs
Constantine
Foto: de eerste foto van Chetan, Vijay en mij gemaakt in 1997
Foto: 12 februari 2023
