Rond 09 uur de tuk tuk gepakt en naar de lokale markt van Mapusa gereden, een ritje van ca 20 minuten. Deze kleurrijke markt sla ik nooit over, dit is India! Fruit, vlees, (gedroogde) vis, stoffen, bloemen (zonder steel), sari s, schoenen, specerijen, wierook, groenten, potten en pannen van Bombay steel, touw, plastic keukengerei en levende kippen, je vindt het hier allemaal!

Rond koffietijd hebben we een verse warme chapati (soort pannenkoek maar dan hartig) gegeten, we kregen er ieder een bakje linzen bij in een milde curry en dat smaakte heerlijk! De kleuren van de markt zijn zo prachtig en kan ik jullie op de foto s laten zien. Maar hoe kan ik de geuren van de markt omschrijven?

Het is een mengelmoes van de geur van knoflook, wierook, koriander, bloemen, specerijen, vlees, vis en hopen met vuilnis en viezigheid. Zeker voor de visafdeling moet je een sterke maag hebben, de vis ligt uren ongekoeld te wachten op een koper.

Als je de vis hebt uitgezocht kun je deze laten schoonmaken en verpakken. Dat doen ze aan een lange tafel, het afval doen ze in een emmer en wordt pas aan het eind van de dag opgeruimd. Ik heb niet het idee dat de tafel ooit wordt schoongemaakt. De mannen dragen teenslippers, vaak hun broekspijpen opgerold tot aan de knieën, geen enkele hygiëne!. Bij het schoonmaken van de vis vliegen de schubben in het rond! Bij de slagerij is het al net zo erg, koeien worden uit gebeend half op straat en we zagen een romp van een koe aan een hak hangen die door midden gesneden werd, de ene helft viel op de vieze vloer vol met vliegen.

Op de markt kwamen we een jong Nederlands stel tegen met 2 kinderen. Altijd leuk om even een praatje te maken want Nederlanders zijn hier amper te vinden. Zij wonen hier nu een jaar en omdat het zo goed bevalt plakken ze er nog een aantal jaren aan vast. Hun oudste dochter gaat naar school toe en krijgt les in yoga, meditatie en het onderhouden van een moestuin.

Na de markt hebben we geluncht bij Navrata, het is ondertussen een traditie geworden om na de markt hier te lunchen. Heel basic en echt bestemd voor de locale bevolking maar ondertussen ook ontdekt door een handjevol toeristen. Een plateau met diverse gerechten van mild tot spicy met brood en rijst, we eten dit met onze rechterhand (links is onrein). Een lassie erbij gedronken (yoghurt met ijsblokjes, suiker en rozenwater) zo lekker als daar zijn ze er niet!

En toen weer met de tuk tuk naar huis toe, ons favoriete vervoersmiddel hier, echt een beleving! Ze rijden hier links, er zijn nagenoeg geen verkeersregels, verkeersborden zie je zelden en stoplichten hebben ze niet . Het lijkt er nog steeds op dat degene die zijn claxon het meest gebruikt voorrang heeft. Scooters, taxi s, fietsers, voetgangers, heel veel loslopende honden, koeien, hand ijsco karren.........en heel veel getoeter!

Onze rit met de tuk tuk naar huis toe duurde langer dan gebruikelijk, de versnellingsbak was niet in orde en bovendien zag hij een paar speedbreakers over het hoofd.

Toen heerlijk naar het strand, eigenlijk naar de strandtent. De laatste dagen hebben we niet aan het strand gelegen, het is heel warm (35 graden) en de oude parasols van dun doek laten zonlicht door. We zitten heerlijk in de strandtent, beetje lezen, reisblog schrijven en mijmeren over ooit een lang verblijf in Goa. Jan werkt af en toe een paar uurtjes per dag en we hebben nog enkele voorbereidingen te doen voor de weddingparty. Chetan is onze weddingplanner en neemt ons eigenlijk al het werk uit handen, heel fijn want het valt als buitenstaander niet altijd mee om hier iets te organiseren.

Rond 18 uur waren we uitgenodigd door een neef van de jongens, sinds een maand is hij vader van een zoontje en gisteren was het “naamdag”. Van oudsher na 12 dagen maar ze zien het tegenwoordig ook als een 1 e verjaardag en plannen het als het uitkomt. Toen we binnen kwamen zat de woonkamer vol, in de opstelling van onze vroegere verjaardagen (een grote kring). Dames met glanzende sari s en mannen met veelal wit overhemd. De kersverse ouders gefeliciteerd en chocolade gegeven, dat is hier nog een luxe. De wieg met de baby stond in het midden van de kamer op een groot tapijt, onder de wieg lagen kokosnoten, een schaal met fruit, rijst en hier en daar hoopjes gekleurd poeder. De wieg was versierd met verse witte bloemenslingers en een wand in de kamer was gedecoreerd met lampjes en in grote letters de naam van de baby “Ashwin”. We kregen eerst een heel zoet mini gebakje gepresenteerd door de de nieuwe mama. Na een paar minuten kregen we ongebrande verse noten en weer even later een wit kadetje belegd met een pittig hapje er tussen. We kregen er thee bij te drinken, ze drinken hier standaard thee met suiker en melk (overgehouden uit de Engelse tijd). De gasten kwamen en gingen, het kindje werd af en toe uit de wieg gehaald en verdween dan voor even met moeder mee. De cadeaus van de gasten werden in de wieg gelegd en als het wiegje vol lag bracht moeder het naar een andere ruimte. Wij werden na een half uurtje gevraagd om mee te komen naar een ander verblijf waar een heel buffet klaar stond. Een ongezellige ruimte met TL verlichting met stoelen die achter elkaar in een rij stonden. Terwijl we aten van de plastic witte borden zo groot als een dienblad viel de stroom enige tijd uit (haast elke avond rond dezelfde tijd). Toen het licht weer aanging wilde Jan en ik afscheid nemen van de gastheer en vrouw. Vijay nam me mee naar de “ladiesroom” waar moeder en baby met heel veel zussen en nichtjes foto s en selfies aan het maken waren. Jan kon pas afscheid nemen toen moeder de kamer uitkwam. Wat een heerlijk dagje Indijaaaaaaaaaa!

Liefs!

Constantine

Misschien nog wel leuk om te vermelden dat onze lunch €4,36 heeft gekost bestaande uit diverse gerechtjes, een fles water, een flesje cola en 2 sweet lassie!