Onze trouwdag, zondag 12
februari
In principe hadden wij onze trouwdag op zaterdag 4 februari gepland, al snel bleek dat het bij een aantal nichtjes niet uit kwam. Zij pakten hun digitale agenda erbij overlegden met elkaar in het
Konkani en deelde ons mede dat onze trouwdag zondag 12 februari zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan!
Chetan, onze weddingplanner nam ons alles uit handen en dat heeft hij fantastisch gedaan, we zijn verrast en verwend! Zelfs de kapster en schoonheidsspecialiste aan huis heeft hij geregeld en kreeg
ik cadeau van hem.
De dag begon feestelijk bij Navi en Vijay met koffie, taartjes en vers gebakken chapati’ s (lekker om in de koffie te dopen).
Omdat ik niet wist dat Chetan de kapster had geregeld voor mij zat ik om 13 uur bij de dichtstbijzijnde kapsalon op loopafstand van ons appartement.
Toen ik net teug was werd er aangebeld en stond Bharti samen met de kapster/ schoonheidsspecialiste voor de deur, oeps.........
Dus ging mijn haar nog een keer in de krul, werden mijn ogen Indiaas opgemaakt inclusief nep wimpers en een bindi (rode stip) op mijn voorhoofd geplakt. De jongens hadden het liefst gezien dat Jan
in een Indiaas kostuum en ik in een sari met henna beschilderde handen zouden trouwen. Ze begrepen er maar weinig van dat wij Europees gekleed op zijn Indiaas wilde trouwen! Mijn bordeaux rode
trouwjurk had ik overigens al een paar jaar in de kast hangen. Ooit gekocht voor de bruiloft van Vijay en Navi, toen wij er vanwege omstandigheden niet bij konden zijn heb ik de jurk naar de
volgende Indiase gelegenheid doorgeschoven. Maar ook bij de bruiloft van Chetan en Bharti konden wij niet aanwezig zijn vanwege Corona. Ik heb de jongens toegezegd de jurk te dragen als wij door de
priester getrouwd zouden worden in Goa, en zo geschiedde!
Na de kapster kregen we een aantal giechelende nichtjes over de vloer om te vragen hoe het met ons ging en of zij nog iets voor ons konden betekenen. Chetan had ze gestuurd, dat hoorde volgens hem
ook bij de taak van de weddingplanner. Om 16 uur kwam Bharti om me aan te kleden, meer dan een jurk over mijn hoofd, mijn oorbellen in en de bloemenarmband om mijn pols doen was het niet, wel super
lief en voelde me toch Ă©cht wel de bruid! Rond half 5 belde Vijay aan dat de auto klaar stond en wij werden verwacht. En daar aan het eind van dat vieze zanderige paadje stond Chetan ons met die
super gave, voor de gelegenheid schoongewassen jeep op te wachten. Terwijl wij de jeep instapten en de fotograaf de eerst kiekjes maakten werden er rozenblaadjes confetti af geschoten.
Het pad naar de strandtent toe was prachtig versierd met heel veel bloemen aan ronde bogen en een welkomstbord voor de gasten. In de strandtent zaten de eerste gasten al en werden we met applaus
verwelkomd. Wij moesten plaats nemen op een bankje waar een wit satijnen doek over heen gelegd was met rozenblaadjes. Achter ons hingen roze satijnen gordijnen en was het geheel versierd met
prachtige bloemarrangementen in de kleuren rood, wit en roze.
De priester heeft ons getrouwd, er werd een gordijn op oog hoogte tussen ons gespannen en daarbij prevelde hij gebeden. Daarna lieten ze het gordijn langzaam zakken en moesten we een bloemenslinger
bij elkaar om hangen. In het verleden had je elkaar nog niet gezien voordat je uitgehuwelijkt werd en was het natuurlijk reuze spannend wie er achter het gordijn zou staan. De gasten konden ons
feliciteren en hebben we cadeautjes in ontvangst kunnen nemen. We waren vergeten om op onze uitnodiging te vermelden “no presents” want een deel hebben we niet kunnen meenemen. Na de felicitaties
kregen onze gasten een bekertje met ijs, een Indiase traditie na de huwelijksvoltrekking. De gasten die niet bij ons gezelschap hoorde maar wel in de strandtent zaten kregen ook ijs aangeboden. Na
het ijs eten werden de eerste warme hapjes geserveerd en flessen met gin en honeybee (brandy) op tafel gezet (de Engelsen zijn daar dol op).
Toen werden we verast door een vuur acrobaat die een prachtige show op het strand gaf met fakkels vuur terwijl de zon onderging. Jan en ik werden verzocht om op het strand te komen en kregen een
brandend wiel op ons hoofd, best een beetje eng! Weer terug in de strandtent nam Ă©Ă©n van onze Engelse gasten het woord en bracht een toost op ons uit. Hierna hebben we Deepa ( moeder van de
jongens), Chetan en Vijay naar voren gehaald en heeft Jan een woordje gesproken hoe bijzonder het is voor mij om te trouwen in India in de strandtent en heeft zonder te vermelden dat Bert en ik
financieel de strandtent hebben opgezet ( die afspraak hebben we ooit gemaakt met de jongens) iets over onze geschiedenis verteld.
Ondertussen was het de hoogste tijd om een heerlijke zoete 3 lagen happy mariage bruidstaart aan te snijden. Terwijl wij de taart aansneden werd er prachtig siervuurwerk voor de strandtent
afgestoken.
Na de taart werd het eten opgediend dat bestond uit kingfish, prawns, frietjes, gefrituurde uien, chicken lollipops en rijst.
Buiten onze uitgenodigde gasten kwamen er gasten van andere strandtenten en toeristen die voorbij liepen om ons feliciteren, op de foto te gaan, een drankje te drinken of om te dansen. Vanaf 22 uur
was de dansvloer goed gevuld met natuurlijk de 70s80s en Bollywood songs.
In de strandtent hangt met grote rode neonletters “one love” en zo voelde het die avond met toeristen, de familie Naik, de onaanraakbare (de laagste kaste), onbekenden, het personeel van de
strandtent, Indiase vrienden, de locals en Jan en ik als bruidspaar, wat een feest!
Liefs!
Constantine
(Morgen mijn laatste verslag)